Vreemd. Ik heb nu bijna een week niet getwitterd. Eerst noodgedwongen, want ziek. Later bewust, want gefascineerd door het feit dat het aantal volgers blijft toenemen terwijl ik niets doe. Dat voedde mijn (toch al niet aflatende gedachten) over (en vooral aan) Twitter.
Eens in de zoveel tijd rijst bij mij de vraag “Waarom Twitter ik?”. Wat als ik niet meer Twitter…..
“Ben” ik dan niet meer? Stort mijn zorgvuldig opgebouwde netwerk dan in? Zullen mijn 862 volgers mij missen? Het antwoord is vooralsnog drie maal nee, want hoewel ik geen updates meer verstuur blijven mensen mij volgen, lijken mijn volgers me (nog?) niet te missen en “ben” ik nog steeds. En zo borrelde die beroemde Shakespeare frase naar boven. In onvervalst Twitteriaans natuurlijk.
Ik moet zeggen: het geeft wel rust.
Nog steeds grijp ik dwangmatig naar mijn smartphone. En nog steeds probeert mijn met het Twittervirus geïnfecteerde geest nieuwe updates te formeren bij alles wat ik zie, lees en doe. Onnatuurlijk begrensd door 140 karakters. Toch neem ik de komende tijd afstand van het medium waar ik de afgelopen 2 jaar, 4 maanden, 3 weken, 1 dag, 13 uur, 29 minuten en 47 seconden nagenoeg onafgebroken mee verbonden ben geweest en ga op zoek naar het antwoord op de vraag: “To tweet or not to tweet?”
Herken je jezelf in deze posting en heb je behoefte om er over te praten? Laat dan een reactie achter. Of kijk op http://www.korrelatie.nl
Herkenbaar verhaal. We worden een beetje FOMO met z’n allen. (Fear Of Missing Out)
Nou moet ik wel zeggen dat ‘bijna een week’ wellicht wat kort is om te zeggen dat je niet gemist wordt. Ik zou je tweets in ieder geval wel missen als je zou stoppen met Twitter.
Ik denk dat het beter is om een goede balans te vinden en een “gematigde twitteraar” te worden.
die FOMO is nieuw voor me. Geloof niet dat ik daar last van heb, maar aangezien ik voorlopig nauwelijks twitter heb ik alle tijd om er eens in te duiken.
Ik zeg overigens niet dat ik ga stoppen met Twitter, maar wellicht ga ik het medium wel anders gebruiken. In ieder geval voor de aankomende tijd.
En ik ga eens praten met twitteraars en niet-twitteraars. Ik ben benieuwd naar hun visie en beweegredenen om wel of niet te twitteren.
De vraag is ook: Wie leest je Twitter berichten eigenlijk echt? Volgers zijn niet altijd lezers. ‘Volgers’ is het systeem waardoor Facebook en Twitter overleven. Je denkt dat je belangrijk bent omdat je volgers hebt. Je probeert belangrijke mensen te volgen omdat je denkt dat je dan een kennis van ze genoemd mag worden.
Mooi leesvoer: http://sysomos.com/insidetwitter/engagement/
Zelf geloof ik meer in good ol’ RSS. Bovendien kan je daar analytics aan knopen.
@thomas Twitter is in de huidige opzet een medium dat veelal aanzet tot zenden, niet tot dialoog. Juist die dialoog is waardevol. Er zijn trouwens wel voorbeelden van tweeps die die dialoog koesteren; ik zal ze in latere blog de revue laten passeren.
@ Frank: Daarom denk ik dat Twitter het meest overschatte medium van deze tijd is.
@thomas we gaan het zien en onderzoeken!
Pingback: Frank Rozendaal » Blog Archive » Bloggen is dood, lang leve mijn blog!